Klein gebaar, groot geluk

Voor mij zit geluk vaak in kleine dingen. Om preciezer te zijn: non-verbale dingen. Met potentieel groot geluk. Dat vraagt natuurlijk om uitleg. 

Ik bedoel bijvoorbeeld als je ergens een druk terras oploopt en de bediening enthousiast glimlacht en een klein hoofdknikje geeft. Hét internationale teken dat je gezien bent. Hoe druk het ook is, je kunt lekker gaan zitten en zal dra geholpen worden. Als dat vervolgens ook inderdaad gebeurt, gaan bij mij de voelsprieten op standje genieten. Ik kan het niet uitleggen, maar echt, ik bestel dan altijd extra’s van de kaart. Gewoon uit laaiend enthousiasme.  

Het summum is voor mij als ik dan vervolgens bedenk dat het eigenlijk wel handig is als Pluck junior d’r eigen stoel heeft en de horecatopper van dienst al komt aanlopen met een kinderstoel. Goud! Uit het schort komt een klein doosje met kleurpotloodjes en zo ervaart ook kleine Pluck groot geluk. Wat zich direct verdubbeld in mijn tevredenheid. Het is toch ook veel logischer dat ik extra ga bestellen met een kleurend kind in een kinderstoel dan een zeurend kind op mijn schoot? Ik zie echt alleen maar voordelen. Meer omzet en waarschijnlijk meer fooi en dat is dus voor iedereen een win-win-win situatie = groot geluk. Is het echt zo simpel? In dit geval wel.  

Groots genieten is geluk. Wanneer de bedienende klasbakken zonder te seinen mijn wijn- of waterglas bijschenken. En in het geval van een leeg biertje, als oogcontact en een knikje van mijn kant voldoende is om mijn bierglas weer gevuld te krijgen. Dat zijn van die momentjes, dan is het leven als horecagast perfect.  

Het valt me nu extra op, misschien omdat ik net het boek Face Value van Annemieke Meurs en Saskia Tegenbosch heb gelezen met superinteressante inzichten in de wereld van non-verbale communicatie. Ons dagelijks leven zit vol met non-verbale boodschappen aan elkaar. 

Volgens mij zijn we in de afgelopen twee jaren aanzienlijk beter geworden in elkaar non-verbaal begrijpen en respecteren zonder woorden. En als we in het nieuwe-weer-een-beetje-oude normaal ook non-verbaal ons best blijven doen, dan gaat ons dat zeker veel kleine groot-geluk-momentjes opleveren.  

Filosoferend, nippend aan mijn biertje, schieten meer woorden mij tekort. Ik zit te genieten in stilte en kan alleen maar denken: een warm applaus zonder woorden. Voor alle horecatoppers, veroorzakers van groot geluk.